RUNY

Wczesne zabytki runiczne 

Najstarsze odnalezione inskrypcje runiczne pochodzą z 200 r. n.e. Już one ukazują mistrzostwo pisma i różnice w technikach jego zapisywania. Inskrypcje z tego okresu bywają trudne do tłumaczenia, gdyż badacze mają problemy z rozpoznaniem liter. Napisy zbadane do tej pory są rzadkie i zawierają głównie imiona własne.

Pismo runiczne występowało wtedy głównie na terenach północnych, potem rozpowszechniło się na południe i wschód Europy. W północnych Niemczech odkryto broszę z I w. n.e., która posiada litery podobne do run. Niektórzy badacze uważają że jest to najwcześniejszy przykład pisma runicznego.

Najsłynniejszy zapis w 24 znakowym Futharku pochodzi z okresu między rokiem 400 a 450 n.e. Umieszczony na wspaniałym dużym rogu ze złota, znaleziony w 1734 r. niedaleko wioski Gallehus w Tonder w Jutlandii. Miał różnorodne dekoracje figuralne zwierzęce i ludzkie oraz napis runiczny na szczycie. Róg został skradziony w 1802 r. i przetopiony, ale istnieją zapiski. Kamień z Rök w Ostergotlandii należy do najwspanialszych kamieni runicznych w Szwecji. Umieszczona jest na nim najdłuższa znana inskrypcja, szczelnie pokrywająca całą powierzchnię.

Kamień z Rök